Nie przeprowadzono. Cmentarz przez lata wykorzystywany był jako wysypisko śmieci, co potwierdziły… roboty budowlane. W 2010 r. podczas kładzenia rur wodociągowych rozkopano cmentarz, beszczeszcząc tym samym kości pochowanych ludzi. Dopiero interwencja mieszkańców i mediów wstrzymała prace i umożliwiła interwencję archeologów oraz policji. Dalsze prace wykonywano pod nadzorem archeologicznym kopiąc ręcznie. Inspektor nadzorujący budowę wodociągu tłumaczył się brakiem informacji o cmentarzu w dokumentacji. Dziwne to ponieważ cmentarz występuje na wielu przedwojennych mapach i planach, a mimo to nie został ujęty w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. W 2012 r. jeden z mieszkańców poinformował media, że nadal można znaleźć na cmentarzu ludzkie kości.
Rada Osiedla Jachcice zadeklarowała starania upamiętniające cmentarz. Po 4 latach od tego wydarzenia wygląda on tak jak na zdjęciach. Tak jak napisano powyżej w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego nie ma narysowanego cmentarza. Przez jego teren albo część terenu planowana jest budowa przedłużenia ulicy Komandosów ku Brdzie i stworzenie mostu łączącego z ulicą Szmańdy na Czyżkówku.
Historia
Jachcice musiały istnieć już w 1346 r. skoro wymieniono je w przywileju lokacyjnym miasta Bydgoszcz jako patrymonium. od 1494 do co najmniej 1808 r. połowa wsi była własnością kościelną. W XVI w. istniał już młyn i karczma. Co najmniej od XVIII w. wiadomo o folwarku. Wielkość majątku była systematycznie uszczuplana z powodu rozwoju miasta. Gdy w 1847 spółka mająca wybudować Pruską Kolej Wschodnią wykupywała ziemię, właściciele folwarku spekulowali ją. Kolejne uszczuplenie areału nastąpiła w 1880 r., gdy właścicielka Jadwiga Ulatowska sprzedała ziemię pruskim władzom wojskowym. Utworzono tam poligon artyleryjski. Ostatni właściciel Hermann Witte w 1884 r. rozparcelował folwark. Mieszkańcy głównie pracowali na kolei.
Od 1.04.1920 r. w granicach administracyjnych miasta Bydgoszcz oprócz nadleśnictwa Jachcice (część Piaski wyodrębni się z Jachcic dopiero po II wojnie). Drugim po kolejnictwie czynnikiem rozwijającym Jachcice była wybudowana w 1929 r. elektrownia miejska.
W świetle dostępnych spisów statystycznych już od 1833 r. większość stanowili ewangelicy - 67%, a ich przewaga nad katolikami wzrosła do prawie 80%. Pierwotnie szkoła ewangelicka mieściła się w Smukale, w 1879 r. wybudowano szkołę w Jachcicach. Kolejna szkoła, siedmioklasowa powszechna została ukończona w 1936 r. W tym czasie z pewnością ewangelicy byli w mniejszości. W okresie międzywojennym działało Towarzystwo Powstańców i Wojaków, Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, towarzystwo śpiewu Lutnia, kółko rolnicze, a na terenie wojskowym Centralny Skład Uzbrojeń. Czynne było także kąpielisko rzeczne.
Ludzie
W księdze adresowej z 1907 r. wymieniono nazwiska: Schulz (zarządca, leśniczy)
Lista strat z I wojny światowej: Arkuszewski, Bachmann, Bardziński, Bauerschäfer, Bernsdorf, Bethke, Buchholz, Bunczkowski, Dreschke, Döring, Fischer, Gohr, Graja, Guse, Hammermeister, Heidemann, Heidrich, Hinz, Jeschke, Klinger, Kopischke, Kosanowski, Kosinski, Kruger, Loyal, Löscher, Mahnke, Marquardt, Mikepar, Mill, Mirowski, Mittelstädt, Molkentin, Mrugowski, Müller, Neumann, Ossowski, Preuß, Pridöhl, Rechberg, Schallat (Schallert), Schiewe, Schlagowski, Schulz, Sitzlack, Szypniewski, Wegner, Weinke, Welke, Wenzel, Wesolkowski, Zabel
Księga adresowa z 1925 r. zawiera następujące nazwiska: Andrzejak (kowal), Arasimowicz, Bajer, Baranczyk (ślusarz), Baranowski (robotnik), Barra (szewc), Bartz (fryzjer), Bethmann (krawcowa, siodlarz), Bielicki (robotnik), Błaszak, Bornecki (rolnik), Borucki (gastronom), Brzoskowski (slusarz), Brzoskowska (ekspedientka), Buchniewki (konduktor), Chełmicki, Chmiel (rzeźnik), Chrobociński (stolarz), Czaplewski (robotnik), Dreschke (robotnik), Dymska, Eichhorst (robotnik), Gackowski (robotnik), Gąsiorowski (blacharz), Gierszewski (palacz), Gilewski (robotnik), Gluckmann (szrewc), Graja, Hejnowski (robotnik), Jagodowski (rzeźbiarz), Jostowiak, Kędzierski (konduktor), Klarkowski (robotnik), Klinger, Kostański (robotnik), Krakowiak (górnik), Kroczyńska (krawcowa), Kucharski (robotnik), Kulbacz, Kurcz, Laurentowski (monter), Lemański, Lewandowski (kolejarz), Lewicki (robotnik), Lewiński (ślusarz), Loescher, Lorenz (ślusarz), Mańczak (szewc), Menzel (robotnik), Miastkowski (kotlarz), Morzyński (kowal), Murawski (robotnik), Muszyński, Netz (inwalida), Neumann, Paschke, Piotrowski (kolejarz), Pęklekowski (rzeźnik), Pokorski, Przydryga, Remus (ślusarz), Rombowska, Rosa (kapral), Rozpłoch (stolarz), Ruciński (kowal), Ryczak, Splitter (ślusarz), Stachowiak (robotnik), Stenzel (ogrodnik), Stobbe, Stolbe, Szymański (robotnik), Szymendera, Wadowska (nauczycielka), Walenciak (piekarz), Wesołowski (robotnik), Wiese (kowal), Wojdylak (robotnik), Wróbel (muzykant), Wróblewski (robotnik), Zielonka (kolejarz), Ziółkowski (kowal),
Księga adresowa z 1941 r. zawiera następujące nazwiska: Kitzmann (rzeźnik), Bosacki (kowal), Lewandowski (szewc), Meister (stelmach)
