Nie przeprowadzono pełnej renowacji cmentarza. Zadbano jedynie, by nagrobki związane z rodzina pastora Spude nie tkwiły w krzakach.
Historia
Pierwsi osadnicy niemieccy (teoretycznie wiary ewangelickiej) przybyli do Kwieciszewa w czasie kolonizacji fryderycjańskiej, w 1783 roku. Zgodnie z danymi statystycznymi wynika, że jedna rodzina przybyła z Warszawy, druga z Wielkopolski, a trzecia z dzisiejszego Pomorza Gdańskiego. Głowy rodzin były przedstawicielami zawodów rzemieślniczych (szewc, kowal) i do tego jeen rolnik. W tym samym czasie w okolicznych wsiach osiedlano rolników ze Szwabii. Domyślamy się, że z nich i ich potomków wzięli się późniejsi protestanci w Kwieciszewie. Wówczas (od 1788) najbliższą parafią ewangelicką była ta w Strzelnie, która połączona była z gminą ewangelicką w Kwieciszewie. Szkoła funkcjonująca jako dom modlitwy istniała już w 1789. Na skutek zawalenia się budynku w 1833 przystapiono do budowy nowego, o wiele trwalszego i większego. Cel zrealizowano w 1838. Powstał wówczas stojący do dziś kościół ewangelicki jednak pozbawiony był wieży z dzwonnicą, którą dobudowano dopiero w 1910. Samodzielną parafią Kwieciszewo stało się o wiele szybciej bo w 1856.
Choć siedzibą parafii było Kwieciszewo, do 1874 miasto, to społeczność ewangelicka nigdy nie była tu w większości. Z niepełnych danych wynika, że najwięcej było ich u progu lat 60. XIX wieku 1860- 34%). Ich ilość malała, by w trakcie pierwszego spisu powszechnego osiągnąć ilość 14%. O wiele więcej ewangelików mieszkało we wsiach zasiedlonych niemieckimi kolonistami podczas kolonizacji fryderycjańskiej oraz poprzez późniejsze działania pruskiej komisji kolonizacyjnej.
Do chwili odbudowy miejscowego kościoła katolickiego (parafia pw. Św. Marii Magdaleny) świątynia ewangelicka służyła katolikom. Potem zrobiono z niej magazyn rolniczy. Po roku 1989 kolejne rady sołeckie usilnie próbowały zdobyć pieniądze na remont i zabezpieczenie świątyni. W 1998 udało się pozyskać środki na remont dachu. W 2008 po konsultacjach z samorządem na wszystkich szczeblach udało się przeforsować, by remont kościoła był zapisany w Planie Odnowy Miejscowości Kwieciszewo. Docelowo miałoby tam powstać centrum spotkań polsko-niemieckich wraz z muzeum Szlaku Piastowskiego. Takie instytucje nie powstały. Również sprawa przeprowadzenia prac remontowych stanęła w miejscu. Udało się w 2009 wpisać obiekt do rejestru zabytków.
Ludzie
Pierwsi niemieccy osadnicy w Kwieciszewie: Johann Schulz (1783, szewc), Johann Schultz (1783, rolnik), Michael Winkel (1783, kowal)
Księga adresowa z 1906: Boguslawski (stolarz), Drews (sklep), Gajewski (piekarz), Gayewicz (rzeźnik), Hirsch (zajazd, sklep), Itzig (rzeźnik), Jakobiński (sklep), Jankinski (krawiec), Kaliski (krawiec), Kmicik (stolarz), Kottke (szewc), Olszewski (fabryka butów), Radoński (mleczarnia), Rakowski (rzeźnik), Sadlowski (cukiernia), Schwarz (sklep), Stenzel (siodlarz), Sternalski (szewc), Zawiecuch (krawiec)
Lista strat z I wojny światowej zawiera następujące nazwiska: Adamski, Barczak, Bobrowski, Bosacki, Dereecki, Gaj, Gajewicz, Gajewski, Glander, Głowacki, Grześkowiak, Gunther, Hagner, Jakobiński, Jałoszyński, Jankowski, Jonas, Kaczynski, Kaminski, Kapiewitz, Kaschinski, Kawa, Knieć, Koerth, Kopiewicz, Kozłowski, Kottke, Kowalski, Krzewina, Kwiatkowski, Lewandowski, Łukowski, Majchrowicz, Majewski, Marciniak, Markowski, Mazurkiewicz, Meisner, Meissner, Mielitz, Mieltzarek, Nebok, Niestatek, Olszewski, Plewinski, Polus, Pommerenke, Prus, Radomski, Rejnowski, Sadłowski, Schweigert, Sliwka, Sobing, Stenzel, Sucharzewski, Szymanski, Tupalski, Wabiczewski, Walkowski, Waszak, Werner, Wyrzykowski, Wojciechowski, Wysocki, Zawierucha, Zurawski
Księga adresowa Polski z 1928 r. zawiera następujące nazwiska: Badyna (murarz), Bogusławski (krawiec), Boliński (cieśla), Borowski (gospodarz, 52h), Czajczyński (szewc), Doczekalski (wiatrak), Drews (naczynia kuchenne), Dutkiewicz (siodlarz), Gajewicz (rzeźnik), Gałęzowski (krawiec), Glanz (szewc), Haydrich (murarz), Hirsch (artykuły kolonialne), Jakobiński (restauracja), Jankowski (handel bydłem, restauracja), Joszcz (cieśla), Konieczka (handel nierogacizną), Kopiewicz (murarz), Kotek (cieśla), Kotlarski (kołodziej), Kozłowski (cieśla, murarz), Leiser (rzeźnik), Lewandowski (cieśla), Marosz (piekarz), Mądry (gospodarz, 54h), Narożniak (handel bydłem), Olszewski (cieśla), Pasała (piekarz), Radomski (artykuły kolonialne), Rakowski (rzeźnik), Słomiński (sól), Stefański (kowal), Sternalski (szewc), Śledzikowski (stolarz), Warda (kowal), Weidemann (artykuły budowlane), Weiss (gospodarz, 78h), Wiśniewski (szewc), Zawierucha (krawiec)
Księga adresowa Polski z 1941 r. zawiera następujące nazwiska: Andrzejewski (kowal), Bobrowski (szewc), Drews (zajazd, sklep), Dutkiewicz (siodlarz), Eichhorst (rzeźnik), Glanc (szewc), Gosciniak (piekarz), Gunther (wyroby żelazne, sklep), Jankowski (szewc), Jędrzejewski (siodlarz), Kotarski (stelmach), Kottke (materiały budowlane), Kwiatkowski (stelmach), Lewandowski (szewc), Pasderski (piekarz), Rafiński (szewc), Schulz (kowal), Szachta (stelmach), Walczak (krawiec), Wiśniewski (szewc), Wozug (piekarz)
