| Data założenia |
XIX w. |
| Wyznanie |
ewangelicki |
| Ówczesna parafia |
Ciele (od 1866), Bydgoszcz (1772-1866) |
| Status |
nieczynny |
| Powierzchnia |
~0,30ha |
| Nr działki |
104/105 |
| Kształt |
wielobok nieforemny |
| Najstarszy zachowany nagrobek |
I poł. XX w. |
| Istniejąca dokumentacja |
? |
| Zagrożenia |
- |
| Stan zachowania |
TYP VIb, odkrzaczony |
| Data zamknięcia, likwidacji |
1945?, ? |
| Nagrobki |
| Rodzaj |
Istnienie |
Ilość |
Data powstania |
Materiał |
Uwagi |
| Cenotafy |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Cippusy |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Grobowce |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Krzyże |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Obeliski |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Mogiły obmurowane |
TAK |
> 20 |
k. XIX - I poł. XX w. |
lastryko, beton |
- |
| Mogiły ziemne |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Płyty poziome |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Płyty pionowe |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Pola grobowe |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Postumenty |
TAK |
> 3 |
I poł. XX w. |
lastryko, beton |
przy mogiłach i osobno, także destrukty |
| Przyścienne |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| ŁĄCZNIE |
> 20 stanowisk |
| Elementy |
| Rodzaj |
Istnienie |
Ilość |
Data powstania |
Materiał |
Uwagi |
| Mur ogrodzeniowy |
NIE |
- |
- |
- |
ogrodzony sąsiednimi płotami gospodarstw domowych oraz pasem nasadzonych sosen |
| Brama |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Kościół |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Kaplica |
NIE |
- |
- |
- |
- |
| Inne |
NIE |
- |
- |
- |
- |
Cmentarz został odkrzaczony przez mieszkańców i UG Białe Błota. Nie zajmowano się nagrobkami. Dookoła nasadzono pas sosen.
Historia
Najstarsze informacje o istnieniu Murowańca (w świetle opracowań historycznych) znaleźć można w fotokopii dokumentów Archiwum Głównego Ojców Jezuitów w Rzymie przechowywanych w Archiwum Ojców Jezuitów w Krakowie. Na ich podstawie wiadomo, że w końcu XVII wieku (po 1682) Murowaniec został nabyty przez Jezuitów. Niestety w artykule o dziejach bydgoskiego kolegium jezuickiego nie podano, od kogo zakonnicy kupili istniejący już wówczas Murowaniec. Najprawdopodobniej transakcję zawiązano z miastem Bydgoszcz. Folwark Murowaniec produkował żywność na potrzeby zakonników. Zaraza z 1708 roku, a przede wszystkim III wojna północna i wojna o sukcesję 1733-1736 nie oszczędziły Murowańca ani innych folwarków wchodzących w skład uposażenia Jezuitów. Murowaniec (Moxwance wg mapy z 1774) pozostał dobrem kościelnym aż do kasaty zakonu w 1780 roku. Co prawda zakon został rozwiązany przez papieża Klemansa XIV już w 1773 roku, ale król Prus Fryderyk II Wielki nie uznał papieskiego brewe i kasata nastąpiła z woli tego króla kilka lat później. Oznaczało to, że Murowaniec stał się królewszczyzną zarządzaną przez bydgoski urząd domenalny. Według spisu z 1789 roku (Morowaniec) była to wieś emfiteutyczna składająca się z zaledwie 3 dymów.
Późniejsze spisy statystyczne z I połowy XIX wieku wymieniają Murowaniec jako trójdymowy folwark. W 1833 roku mieszkało tu 43 ewangelików i 7 katolików. Dzierżawcą a później właścicielem folwarku był niejaki Johann Gottlieb Radke (Radtke) związany z Murowańcem przynajmniej od 1834 roku. Zasiadał w poznańskim sejmiku prowincjonalnym reprezentując stan nieszlachecki i znał zarówno prezydenta Rejencji Bydgoskiej, Carla von Wissmanna, jak również samego nadprezydenta Prowincji Poznańskiej, Eduarda von Flottwella. Nie uchroniło go to jednak przed przymusową licytacją najwyraźniej zadłużonego folwarku w 1854 roku.
Spis z 1860 roku informuje, że oprócz folwarku, którego właścicielem był wówczas niejaki Wachter, istnieje także osada wiejska Kolonia Murowaniec Colonie Murowaniec (wraz z Rowcem (Kanalgarten). Folwark nadal liczy 3 dymy i mieszkało w nim 32 mieszkańców. Tymczasem kolonia liczyła 19 dymów i 281 mieszkańców (169 ewangelików i 112 katolików). Trudno określić na podstawie dostępnych opracowań, w którym roku nastąpiło powstanie osady wiejskiej. Musiało się to stać w latach 1846-1860. Ostatnia natrafiona wzmianka o folwarku pochodzi z 1865 roku. Spis z 1871 roku wymienia wyłącznie wieś Murowaniec (Murowanitz wraz z Rowcem) z 409 mieszkańcami zatem folwark musiał zostać w latach 1865-1871 rozparcelowany. Ewangelicy liczą w 1871 roku 44% wszystkich mieszkańców i nigdy już będą stanowić większości. Począwszy od 1866 roku należeli do parafii ewangelickiej w Cielu, przedtem do parafii ewangelickiej w Bydgoszczy. Szkoła dla ewangelików i katolików z Murowańca znajdowała się w 1860 roku w Kruszynie Krajeńskim.
Ludzie
Nauczyciele: Ewald Appelt (Affeld, 1913)
Lista strat z I wojny światowej: Affeld, Dallmann, Dieck, Dorn, Firse, Fritz, Hammer, Hass, Hetzig, Hildebrandt, Hoffmann, Huhnke, Jakobi, Jesionowski, Kehn, Kelm, Krause, Kwasinski, Lewandowski, Malewicz, Mros, Muller, Pawlicz, Pelenski, Quaschinski, Rajewski, Skrzypkowski, Smigielski, Strochschein, Weidner, Wollschlager, Wyrzykowski, Zuhlke
Księga adresowa z 1928: Błyszcz (cieśla), Bużalski (szewc), Jesionowski (murarz), Krzeszowiak (bednarz), Lubers (tartak), Pawlak (cieśla),
