Położenie | Opis | Zdjęcia | Renowacja | Osadnictwo | Bibliografia
Położenie cmentarza - mapy
 |
Opis cmentarza
Położenie
Cmentarz położony pośrodku wsi. Jadąc drogą powiatową z Opok do Przybranowa mijamy most na Tążynie i po ok. 300 metrach skręcamy w prawo (na południe) do Pinina. Po 600 m. jesteśmy przy cmentarzu. Od północy i wschodu sąsiaduje on z nieużytkami oraz gospodarstwem domowym. Od południa z nieutwardzoną drogą, a od zachodu z nieutwardzoną drogą i małym zagajnikiem. Za nim w odległości ok. 350 m. płynie Tążyna.
Podstawowe informacje
| Data założenia | I poł. XIX w. |
| Wyznanie | ewangelicki |
| Ówczesna parafia | Nieszawa, na miejscu szkoła kantoralna od co najmniej 1867 |
| Status | nieczynny |
| Powierzchnia | ~0,22 ha |
| Nr działki | Nie wyodrębniono. Na terenie nr 238 |
| Kształt | prostokąt |
| Najstarszy zachowany nagrobek | I poł XX w. |
| Istniejąca dokumentacja | Karta cmentarna, oprac. Piotr Kokotkiewicz, 1987 |
| Zagrożenia | śmieci |
| Stan zachowania | BARDZO ZŁY, Typ III |
| Data zamknięcia, likwidacji | 1945?, - |
Roślinność
| Drzewa | - |
| Krzewy | lilak, grochodrzew, … |
| Inne | pokrzywy, mech, … |
Brak zarejestrowanych pomników przyrody. Układ cmentarza nieznany. Brak informacji o istnieniu alei.
Nagrobki i inne elementy
| Nagrobki | |||||
| Rodzaj | Istnienie | Ilość | Data powstania | Materiał | Uwagi |
| Cenotafy | NIE | - | - | - | - |
| Cippusy | NIE | - | - | - | - |
| Grobowce | NIE | - | - | - | - |
| Krzyże | NIE | - | - | - | - |
| Obejścia | NIE | - | - | - | - |
| Obeliski | NIE | - | - | - | - |
| Mogiły obmurowane | TAK | 12 | I poł. XX w. | lastryko, beton | w tym destrukty |
| Mogiły ziemne | NIE | - | - | - | - |
| Płyty poziome | NIE | - | - | - | - |
| Płyty pionowe | NIE | - | - | - | - |
| Postumenty | TAK | 3 | I poł. XX w. | lastryko, beton, piaskowiec | przy mogiłach obmurowanych, w tym destrukty |
| Przyścienne | NIE | - | - | - | - |
| ŁĄCZNIE | ok. 12 stanowisk | ||||
| Elementy | |||||
| Rodzaj | Istnienie | Ilość | Data powstania | Materiał | Uwagi |
| Mur ogrodzeniowy | NIE | - | - | - | - |
| Brama | NIE | - | - | - | - |
| Kościół | NIE | - | - | - | - |
| Kaplica | NIE | - | - | - | - |
| Inne | NIE | - | - | - | - |
Brak informacji na temat grobów o znaczeniu historycznym oraz osób szczególnie zasłużonych.
Inskrypcje - Michał P. Wiśniewski, 2016
Galeria zdjęć
fot. Michał P. Wiśniewski, 2016
 |
| fot. 1 |
 |
| fot. 2 |
 |
| fot. 3 |
 |
| fot. 4 |
 |
| fot. 5 |
 |
| fot. 6 |
 |
| fot. 7 |
 |
| fot. 8 |
 |
| fot. 9 |
 |
| fot. 10 |
 |
| fot. 11 |
 |
| fot. 12 |
 |
| fot. 13 |
 |
| fot. 14 |
 |
| fot. 15 |
 |
| fot. 16 |
fot. Michał P. Wiśniewski, 2014
 |
| fot. 1 |
 |
| fot. 2 |
 |
| fot. 3 |
 |
| fot. 4 |
 |
| fot. 5 |
 |
| fot. 6 |
 |
| fot. 7 |
 |
| fot. 8 |
 |
| fot. 9 |
 |
| fot. 10 |
 |
| fot. 11 |
 |
| fot. 12 |
 |
| fot. 13 |
 |
| fot. 14 |
Karta cmentarna, oprac. P. Kokotkiewicz, 1987
 |
| fot. 1 |
 |
| fot. 2 |
Renowacja
Nie przeprowadzono.
Osadnictwo w Pininie
Historia
Miejscowość Pinino jest jedną z najmłodszych w gminie Aleksandrów Kujawski. Najprawdopodobniej powstała w drugiej ćwierci XIX wieku. Nie ma jej na dokładnej mapie okolic przebiegu granicy prusko-rosyjskiej z 1823 roku, ani też w spisie miejscowości Królestwa Polskiego z 1827. Nie występuje w żadnym ze znanych autorowi wcześniejszych opracowaniach bądź mapach. Pinino zostało zaznaczone na tzw. Mapie Kwatermistrzostwa z ok. 1850, a zatem wieś została założona w latach 1823-1850. Protestanci podlegali pod parafię ewangelicką w Nieszawie, a na miejscu posiadali własną szkołę. Według informacji statystycznych z 1867, w szkoła była budynkiem z nieopalonej cegły, w którym uczyło się 32 uczniów. Według pierwszego spisu powszechnego z 1921 roku, blisko 76% mieszkańców Pinina było ewangelikami, a do tego 13 mieszkańców było wyznawcami innego odłamu chrześcijaństwa. Według Kneifla byli to zielonoświątkowcy, według Krzemińskiego baptyśc (najpewniej obie grupy wiernych zamieszkiwały Pinino i Podgaj). Tutejsi ewangelicy posiadali orkiestrę puzonistów i stowarzyszenie młodzieżowe.
Cmentarz przypuszczalnie utworzono wraz z założeniem osady, najpewniej istniał już w II połowie XIX wieku, gdyż osobny budynek szkolny pełniący jednocześnie funkcję domu modlitewnego najczęściej oznaczał również funkcjonowanie cmentarza grzebalnego.
We wsi mieścił się posterunek graniczny dawnej granicy prusko-rosyjskiej gdzie służbę pełnili rosyjscy pogranicznicy, czyli prawosławni. Prawdopodobnie w odległości kilkunastu metrów od południowo-zachodniego krańca cmentarza stała szkoła ewangelicka, obecnie nie istnieje.
Ludzie
Na cmentarzu pochowano 21 osób narodowości niemieckiej ze Straszewa, Poczałkowa, Podgaju i Goszczewa, które były ofiarami samosądów podczas walk we wrześniu 1939.
Bibliografia:
- AP Poznań, Zentrale für Gräber der ermordeten Volksdeutschen in den eingegliederten Ostgebieten – Posen, sygn. 349, Amtliche Meldungen Kreis Hermannsbad u. Nessau, 1939-1940, http://szukajwarchiwach.pl/53/303/0/3/349/skan/full/fP1MCdwILeZhBKTtX1xMkA
- M. Borucki, Ziemia kujawska pod względem historycznym, jeograficznym, archeologicznym, ekonomicznym i statystycznym, Włocławek: H. Neuman, 1882, s. 369.
- E. H. Busch, Beitrage zur Geschichte und Statistik des Kirchen und Schulwesens der Ev.-Augsburg. Gemeinden im Konigreich Polen, Leipzig, 1867, s. 228.
- Karta cmentarna, oprac. Piotr Kokotkiewicz, 1987.
- E. Kneifel, Die evangelisch-augsburgischen Gemeinden in Polen 1555-1939, Vierkirchen über München : Selbstverlag des Verfassers, 1971, s. 247.
- T. Krzemiński, Ewangelicy niemieccy na terenie powiatu nieszawskiego w okresie międzywojennym, [w:] "Sześć narodów, pięć kultur, jedno miasto, wspólne losy" pod red. A. Cieśli, Aleksandrów Kujawski: Miejska Biblioteka Publiczna, 2008.
- P37 S27 Ciechocinek, Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Wojskowy Instytut Geograficzny, 1930.
- Pinino. Cmentarz na zadupiu. Post na zamówienie, …byłem i widziałem…, (29.12.2011), http://jerzy-foto.blogspot.com/2011/12/pinino-cmentarz-na-zadupiu-post-na.html [dostęp: 05.06.2014]
- Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych T. 1, M. St. Warszawa, województwo warszawskie. Warszawa: GUS, 1925, s. 105.
- F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski i in., Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa, 1880-1902, t. VIII, s. 166.