Cmentarz ewangelicki rodowy - Gronowo

del.icio.usFacebook


Położenie cmentarza - mapy

gronowor.jpg

Opis cmentarza

las.png chronione.png rodowy.png Znak_Zabytkowy.jpg
Położenie

Cmentarz na terenie leśnym na północnym skraju wsi. Idąc szlakiem pieszym niebieskim Chełmża - Ciechocin w stronę Kamionek, ok. 1,5 km na północ od centrum wsi skręcamy na wschód na wysokości dawnej leśniczówki z wieżą obserwacyjną. Po ok. 150 m. zobaczymy mauzoleum.

Podstawowe informacje
Data założenia 1860
Wyznanie ewangelicki
Ówczesna parafia Grębocin-Rogowo-Lubicz (Grębocin od 1565)
Status nieczynny
Powierzchnia ~0,06(?)ha
Nr działki 1156/2
Kształt mauzoleum na planie okręgu (rotunda), na wschód od niego prostokątne pole
Najstarszy zachowany nagrobek I poł XX w.
Istniejąca dokumentacja ?
Zagrożenia śmieci, zawalenie
Stan zachowania BARDZO ZŁY, Typ III
Data zamknięcia, likwidacji 1928, -

W 1928 Ernst II von Wolff sprzedał Gronowo i na zawsze wyjechał z Polski stąd przyjęto taką datę jako "zamknięcie". Data budowy mauzoleum powzięto z opracowania S. Gizińskiego (bez źródła). Z oględzin sygnatury wynika, że zapisaną datą może być 1860 bądź 1861.

Mauzoleum (bez reszty cmentarza) zostało wpisane do rejestru zabytków, nr rej.: A/1734 z 13.12.2017 r.

Roślinność
Drzewa lipa
Krzewy -
Inne trawa, barwinek, pokrzywa, bluszcz

Do mauzoleum prowadzi aleja lipowa, brak pomników przyrody.

Nagrobki i inne elementy
Nagrobki
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Cenotafy NIE - - - -
Cippusy NIE - - - -
Grobowce TAK 1 1860 cegła Mauzoleum rodu von Wolff
Krzyże NIE - - - -
Mogiły obmurowane TAK 1 I poł. XX w. ? -
Mogiły ziemne NIE - - - -
Pola grobowe NIE - - - -
Obeliski NIE - - - -
Płyty poziome NIE - - - -
Płyty pionowe NIE - - - -
Postumenty TAK 1 ? ? -
Przyścienne NIE - - - -
Inne TAK 1 ? - po przeciwnej stronie drogi jest dziura, mniejsze dziury znajdują się bezpośrednio w sąsiedztwie mauzoleum
Elementy
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Mur ogrodzeniowy NIE - - - -
Brama NIE - - - -
Kościół NIE - - - -
Kaplica NIE - - - -
Inne NIE - - - -

W mauzoleum pochowani zostali członkowie rodu von Wolff, właścicieli Gronowa, Gronówka, młyna Juda, a także przejściowo innych majątków np. Lipienica (pow. golubsko-dobrzyński) i Skłudzewo (pow. toruński).

Inskrypcje


Galeria zdjęć

fot. Michał Wiśniewski, 2019

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5
{$caption}
fot. 6
{$caption}
fot. 7
{$caption}
fot. 8
{$caption}
fot. 9

fot. Kornel Pleskot, 2017

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5
{$caption}
fot. 6
{$caption}
fot. 7
{$caption}
fot. 8
{$caption}
fot. 9
{$caption}
fot. 10
{$caption}
fot. 11
{$caption}
fot. 12
{$caption}
fot. 13
{$caption}
fot. 14
{$caption}
fot. 15
{$caption}
fot. 16
{$caption}
fot. 17
{$caption}
fot. 18
{$caption}
fot. 19
{$caption}
fot. 20
{$caption}
fot. 21
{$caption}
fot. 22
{$caption}
fot. 23
{$caption}
fot. 24
{$caption}
fot. 25
{$caption}
fot. 26
{$caption}
fot. 27
{$caption}
fot. 28
{$caption}
fot. 29
{$caption}
fot. 30
{$caption}
fot. 31
{$caption}
fot. 32
{$caption}
fot. 33
{$caption}
fot. 34
{$caption}
fot. 35
{$caption}
fot. 36
{$caption}
fot. 37
{$caption}
fot. 38
{$caption}
fot. 39
{$caption}
fot. 40

fot. Michał P. Wiśniewski, 2015

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4

fot. Michał P. Wiśniewski, 2013

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5
{$caption}
fot. 6
{$caption}
fot. 7
{$caption}
fot. 8
{$caption}
fot. 9
{$caption}
fot. 10
{$caption}
fot. 11
{$caption}
fot. 12

WUOZ Toruń, oprac. H. Grecki, 1992

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2

Renowacja

Według relacji S. Gizińskiego podjął się on w 1978 r. naprawy dachu w mauzoleum. Od wielu lat znajdowało się w katastrofalnym stanie i było zabezpieczone przez nadleśnictwo siatką. Pod koniec marca 2016 odkryto, że część gzymsu zleciała, a całe ogrodzenie zostało zniszczone. W 2018 roku Nadleśnictwo Golub-Dobrzyń zabezpieczyło teren mauzoleum i ogrodziło go.


Osadnictwo w Gronowie.

Historia

Najwcześniejsza wzmianka o Gronowie pochodzi z 1407 roku. Wówczas była to wieś będąca własnością Zakonu Krzyżackiego administrowaną przez komturstwo toruńskie. Po II pokoju toruńskim Gronowo staje się królewszczyzną, którą oddawano w zastaw. I tak w 1472 roku wojewoda chełmiński oddał w zastaw majątek rajcy toruńskiemu Janowi Rackendorffowi, a w latach 1511-1517 Gronowo w zastawie posiada rodzina Szczawińskich. Największa zmiana przychodzi w 1520, gdy Gronowo wraz z kilkoma innymi wsiami zostało oddane miastu Toruń w zamian za zamek w Świeciu. Zgodnie z wcześniejszą umową najpierw musiał upłynąć dożywotni kontrakt dla Mikołaja Szczanieckiego, by miasto otrzymało Gronowo na własność. Z powodów pokaźnych podatków Toruń przestaje być tym zainteresowany. W tej sytuacji majątek zaczyna być dzierżawiony przez osoby prywatne. W 1639 był to burmistrz Torunia Jan Preuss, 1640-1641 Dulska, 1670 Bonawetura Przystarowski, 1689 Gniński, 1728 Jan Ansgary Czapski, 1740 wicewojewoda Jan Kitkowski, 1749 podczaszy brzeski Łukasz Zaleski, a potem Teresa Czapska z Kosowskich, która w 1766 sprzedała Konstantemu Bnińskiemu kawałek Gronówka oraz wydzierżawiła mu gospodarstwo sołeckie. Ostatnim przedrozbiorowym dzierżawcą majątków Gronowo i Gronówko wraz z kupionym sołectwem w Gronowie został Onufry Ostrowski herbu Topór. Jest nim najpóźniej do 1789, gdy księgi wymieniają Mieczkowskiego.
W 1796 dawne królewskie dobro stołowe król Fryderyk Wilhelm III oddał swojemu adiutantowi Krzysztofowi Chlebowskiemu. Ten odsprzedaje prawo do majątków Ignacemu Piwnickiemu w 1798, który w tym samym roku odstępuje Gronowo z Gronówkiem Samuelowi Fryderykowi Wolffowi. Wolff już uprzednio zakupił od ostrowskiego sołectwo, a w 1801 dołączył do majątku młyn Juda. Jego syn Ernst Samuel Wolff przejmuje cały majątek na własność w 1831. Tytuł szlachecki otrzymał w 1861. Kolejny potomek Arthur von Wolff stał się właścicielem majoratu w 1861 (aczkolwiek spis z 1872 twierdzi, że Gronowem nadal włada Ernst, a Arthur Gronówkiem). Ernst zmarł w 1885, a Arthur najprawdopodobniej w 1912. Najwyraźniej Arthur musiał mieć syna imieniem Ernst (Ernst II), gdyż takowy pojawia się w księgach adresowych z 1912 (wówczas przejął cały spadek) i 1919, a także w spisie właścicieli ziemskich w 1923 i księdze adresowej Polski z 1928. Były to jednocześnie ostatnie wzmianki, gdyż sprzedał Gronowo w 1928 księciu Włodzimierzowi Puzynie, a w 1923 Gronówko Janowi Brzuszkiewiczowi. W czasie okupacji rządcą był Jan Osińśki zamordowany przez Armię Czerwoną w 1945.

Ludzie

Samuel Friedrich Wolff (ok. 1770 - 1831) - właściciel klucza gronowskiego i Skłudzewa
Johan August Wolff (? - 1847) - jeden z synów Samuela, właściciel Skłudzewa.
Ernst Samuel Wilhelm von Wolff (01.03.1808, Mlewiec - 28.06.1885, Gronowo), jeden z synów Samuela, właściciel dóbr ziemskich, członek sejmiku powiatowego, tytuł szlachecki w 1861, ślub z Amalie Dorothea Caroline Rea?? w 1835.

Arthur von Wolff (ok. 1837- ok. 1912), syn kapitana w stanie spoczynku Ernsta von Wolffa, studiował w Berlinie kameralistykę
Amalia Valesca Wolff (1841- ), żona Friedricha Hermanna von Wegnera, właściciela Ostaszewa, jedna z córek Ernsta Samuela

Ernst II von Wolff (ok. 1870 - przynajmniej 1928) - syn Arthura

Księga adresowa z 1912: Ernst von Wolff (właściciel Majoratu), Hermann Dau (główny księgowy), Otto Hoffmann (leśniczy), Karl Joch (inspektor), Stanisław Leśniewski (nauczyciel), Fritz Schimmelpfennig (nauczyciel), Teofil Schulz (proboszcz), Piotr Wysocki (gospodarz), Józef Zachulski (karczma)

Księga adresowa z 1919: Buse (nauczyciel), Hahn (zarządca gorzelni), Kurek (stelmach), Pingel (nauczyciel), Podliński (kowal), Rozwadowski (organista), Schulz (emeryt), Teofil Schulz (proboszcz), Sokulski (zajazd), Witkowski (murarz), Lucie Wolff (wdowa po lekarzu sztabowym), Ernst von Wolff (majorat)

Księga adresowa z 1928: Jan Brzuszkiewicz (właściciel Gronówka), Ernst Wolff (właściciel ziemski, gorzelnia), Mowińska (akuszerka), Niedzielska (akuszerka), Sokulski (karczma), Śliwiński (zajazd)

Księga adresowa z 1941: Jan Pniewski (sklep, zajazd)


Bibliografia:

  1. 2878 Kielbasin, Topographische Karte (Meßtischblatt) 1:25000, Preuss. Landesaufnahme, 1910. comp.jpg
  2. Adressbuch für Thorn : Stadt und Land 1912, 1912. comp.jpg
  3. A. Bogucki, Dziedzictwo kultury szlachecko-ziemiańskiej w Bydgoszczy i okolicach, 2013, s. 57-58. comp.jpg
  4. F. Calsow, General-Adressbuch der Ritterguts- und Gutsbesitzer in Norddeutschland, T. IV Westpreussen, Berlin, 1872, s. 58-59. comp.jpg
  5. Deutsche Reiches Adressbuch, 1941, s. 161. comp.jpg
  6. Einwohnerbuch von Thorn und Umgebung 1919, 1919. comp.jpg
  7. S. Giziński, Wczoraj i dziś mojego Gronowa, Toruń - Gronowo: Zespół Szkół RCKU, 2006.
  8. Gothaisches genealogisches Taschenbuch der adeligen Häuser, 1921, s. 934-935 (wycinki). comp.jpg
  9. Gronowo na stronie UG Lubicz, https://www.lubicz.pl/1093,historia?tresc=1704
  10. Gronowo na stronie PolskieZabytki.pl, http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/1516/Gronowo/
  11. Gronowo w internetowym Słowniku Historyczno-geograficznym Ziem Polskich w średniowieczu, http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=809&q=gronowo&d=0&t=0
  12. Handbuch des Grundbesitzes im Deutschen Reiche, Berlin, 1880, s. 116-117. comp.jpg
  13. A. Harnoch, Chronik und Statistik der evangelischen Kirchen in den Provinzen Ost- und Westpreussen. Neidenburg, 1890, s. 550-551. comp.jpg
  14. Informacje o zasobie archiwalnym Akta rodziny Wolff z Gronowa 1915-1928, https://www.archivesportaleurope.net/ead-display/-/ead/pl/aicode/PL-69/type/fa/id/PL-69-536_SLASH_0
  15. J. Krzepela, Rody ziem pruskich, cz. I, Kraków, 1927, s. 29. comp.jpg
  16. Książka adresowa gospodarstw rolnych ponad 50 hektarów wojew. pomorskiego, 1923, s. 392-393. comp.jpg
  17. Księga adresowa gospodarstw rolnych ponad 50 hektarów województwa pomorskiego, Toruń, 1929, s. 586. comp.jpg
  18. Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1928, s. 1155. comp.jpg
  19. L. Ledebur, Adelslexicon der preussischen Monarchie. B. 2, Berlin, 1855, s. 173. comp.jpg
  20. H. Maercker, Geschichte der ländlichen Ortschaften und der drei kleineren Städte des Kreises Thorn in seiner früheren Ausdehnung vor der Abzweigung des Kreises Briesen i. J. 1888. Danzig, 1900, s. 261-265. comp.jpg
  21. "Pałuczann" z 08.07.1928, s. 1. comp.jpg
  22. Provinz Westpreussen / im Auftrag der Landwirtschaftskammer unter Mitwirkung der Königlichen Behörden der Provinz, 1909, s. 318-319. comp.jpg
  23. K. Rauer, Hand-Matrikel der in sämmtlichen Kreisen des preussischen Staats auf Kreis- und Landtagen vertretenen Rittergüter, 1857, s. 48. comp.jpg
  24. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych T. 11, Województwo Pomorskie. Warszawa: GUS, 1926, s. 59. comp.jpg
  25. O. Steinmann, Der Kreis Thorn. Statistische Beschreibung, Thorn 1866, s. 5, 58, 71, 74, 78, 89, 113, 117, 118, 171, 181, 207, 221, 241, 283, 290, 334, 338. comp.jpg
  26. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Lubicz. Część A: Uwarunowania zagospodarowania przestrzenego, Warszawa, 2011, s. 59-62.comp.jpg
  27. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa, 1880-1902, t. II, s. 852. comp.jpg
  28. Westpreussisches Güter-Adressbuch, Stettin, 1903, s. 174-175. comp.jpg

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 License