Cmentarz ewangelicki rodowy - Płużnica

del.icio.usFacebook


Położenie cmentarza - mapy

F_P8t0ILApfVhbedezUYjiBnrOKi6Tt--2jxWeXpgz7iX-sRm9WMCC66GuAIQhyoXE6KDyHonVBSHPg=w320

Opis cmentarza

polny.png rodowy.png
Położenie

Cmentarz położony w polu na północno-wschodnim krańcu wsi przy drodze na Wieldządz. Tuż przy końcu Płużnicy (zielona tabliczka informacyjna) znajduje się droga w lewo, w pole. Po ok. 1,8 km zobaczymy po lewej stronie dość duży zagajnik w odległości ok. 300 metrów. tam jest (był?) cmentarz rodowy. Od północy, wschodu i południa sąsiaduje z polem, a od zachodu z terenem podmokłym.

Podstawowe informacje
Data założenia XIX w.
Wyznanie ewangelicki
Ówczesna parafia Wieldządz (od 1888), Wąbrzeźno (1854-1888), Radzyń Chełmiński (1795-1854, od 1780 dom modlitwy)
Status nieczynny
Powierzchnia ~0,95 ha
Nr działki 163/1
Kształt czworokąt
Najstarszy zachowany nagrobek -
Istniejąca dokumentacja -
Zagrożenia zaoranie cmentarza, śmieci
Stan zachowania NAGROBKI NIE ISTNIEJĄ - ZLIKWIDOWANE, Typ I
Data zamknięcia 1945?, -

Podobno istniała kaplica grobowa/mauzoleum.

Roślinność
Drzewa lipa, jesion, …
Krzewy lilak, …
Inne trawa, …

Brak zarejestrowanych pomników przyrody. Układ cmentarza nieznany.

Nagrobki i inne elementy
Nagrobki
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Cenotafy NIE - - - -
Cippusy NIE - - - -
Grobowce NIE - - - -
Krzyże NIE - - - -
Obeliski NIE - - - -
Mogiły obmurowane NIE - - - -
Mogiły ziemne NIE - - - -
Płyty poziome NIE - - - -
Płyty pionowe NIE - - - -
Pola grobowe NIE - - - -
Postumenty NIE - - - -
Przyścienne NIE - - - -
ŁĄCZNIE -
Elementy
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Mur ogrodzeniowy NIE - - - -
Brama NIE - - - -
Kościół NIE - - - -
Kaplica NIE - - - -
Inne NIE - - - -

najprawdopodobniej spoczywają tu członkowie rodu Krieger, ewentualnie Segler-Krieger. Ernst Krieger zmarł najprawdopodobniej w 1843, a jego syn Ernst Otto Adolf Krieger w 1898. Jednakże Kriegerowie posiadali swój grobowiec w Brodnicy. Nie wiadomo do końca zatem kto tu spoczywa.

Inskrypcje

Nie znaleziono.


Galeria zdjęć

fot. Kornel Pleskot, 2016;

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5
{$caption}
fot. 6
{$caption}
fot. 7
{$caption}
fot. 8
{$caption}
fot. 9
{$caption}
fot. 10
{$caption}
fot. 11
{$caption}
fot. 12
{$caption}
fot. 13
{$caption}
fot. 14
{$caption}
fot. 15
{$caption}
fot. 16
{$caption}
fot. 17
{$caption}
fot. 18

Renowacja

Nie przeprowadzono. Podobno była tu kaplica grobowa albo mauzoleum


Osadnictwo w Płużnicy

Historia

Teren dzisiejszej Płużnicy składa się z trzech dawnych majątków: Płużnica, Kwiatki i Augustynki. Najstarsze wzmianki dotyczące samej Płużnicy pochodzą z 1400 roku aczkolwiek musiała istnieć wcześniej gdyż sam kościół wybudowano ok. 1380. natomiast pierwsze informacje o właścicieli majątku w Płużnicy pochodzą dopiero z 1570. Byli nim Kilian Wypczyński i Barbara Kwiatkowska mająca także swe włości w Augustynkach i cały majątek Kwiatki. Po Wypczyńskich dobra płużnickie posiadał Franciszek Wolski. Potem kolejno Piwnicki (1706), Łentowski (1728), Józef Pląskowski, który w 1745 sprzedał Płużnicę i Kwiatki ksieni benedyktynek z Grudziądza, Ewie Radeckiej. Ta zaś nadała majątek w dzierżawę w 1746. Ostatecznie odkupił ją w 1760 Jan Orłowski. Orłowscy byli obecni do 1779, gdy na subhaście nabył ją (z Kwiatkami) Franciszek Białobłocki i po kilku tygodniach zamienia się z Ignacym Mellinem na Orłowo. Niestety Białobłocki nie regulował zobowiązań wobec czego rząd pruski zarekwirował majątek i odsprzedał baronowi Schretter w 1784. Ten sam właściciel kupuje w 1786 Augustynki i przyłącza je do Płużnicy. Cały klucz majątkowy (Płużnica, Kwiatki, Augustynki) w 1792 zaczęły być we władaniu 2 młynarzy Andrzeja Preussa z Kłódki i Daniela Turleya z Przechowic. Słabi gospodarze zmuszeni zostali do przymusowego przetargu w 1794. Nabywcą okazał się być Jan Lehwald-Jezierski, który w 1806 sprzedał całość Fabianowi Bonaweturze von Notsitz-Grąbczewski, podprefektowi ziemi chełmińskiej i staroście powiatu toruńskiego. Po upadku Księstwa Warszawskiego w 1815 odsprzedaje wszystko Ksaweremu Lehwaldowi-Jezierskiemu. Za jego czasów powstała pierwsza szkoła w Płużnicy, w 1819. W 1823 Jezierski zbywa posiadłości na rzecz Grąbczewskich, a ci w 1825 odsprzedają niejakiemu Seglerowi. Następnie prawo własności przeszło w 1858 na ręce jego zięcia Ernsta Kriegera z Karbowa. Rodzina Krieger była obecna aż do parcelacji w 1899. Ostatnią właścicielką była kapitanowa Rosa Peterson z domu Krieger i to ona sprzedaje majątek komisji kolonizacyjnej. Do tego momentu Płużnica była w większości zamieszkana przez katolików, a ewangelicy ograniczali się prawdopodobnie do właścicieli majątku i współpracowników. Po kolonizacji, a tuż po odzyskaniu niepodległości przez Polskę ludność protestancka to 69% mieszkańców Płużnicy. Do tego dochodziło 12 osób innego wyznania chrześcijańskiego (prócz katolików). Mogli to być baptyści.

Ludzie

Lista strat z I wojny światowej: Bethge, Bugajski, Butschkowski, Cywinski, Czerwinski, Eberle, Falenski, Gross, Jaworski, Kussmaul, Ledkiewicz, Linowski, Piórkowski, Rosinski, Schlehr, Skowroński, Sorge, Wiliński, Wolnikowski, Zakrzewski, Zander

Nauczyciele w 1925: Feliks Gzella, Zofia Gzellówna, Ernst Howe

W księdze adresowej z 1928 r. figurują nazwiska: Altrock (krawiec), Bystry (szewc), Dąbrowski (artykuły kolonialne, zajazd), Fuhlbrugge (akuszerka), Gehrke (mąka), Głowacki (kowal), Lisewski (kołodziej), Sieg (kowal), Sowiński (artykuły kolonialne, krawiec), Zawadzki (rzeźnik), Zwoliński (artykuły spożywcze)

W księdze adresowej z 1941 r. figurują nazwiska: Kalinowski (piekarz), Knodel (kowal), Seele (rzeźnik), Wolnikowski (skład opału, piece)

Koloniści z Besarabii sprowadzeni w 1941: Leinz, Wagner

Ostatnia niemiecka mieszkanka w 1945: Meta Weber


Bibliografia:

  1. 2678 Blandau, Topographische Karte (Meßtischblatt) 1:25000, Reichsamt für Landesaufnahme, 1911. comp.jpg
  2. Alfabet miejscowości powiatu wąbrzeskiego. Zeszyt III. Rejon Płużnicy - gmina Płużnica, pod red. Aleksandra Czarneckiego, 2009, s. 7-40.
  3. B. Borysowski, Dokumentacja cmentarzy poewangelickich w powiecie wąbrzeskim, Wąbrzeźno, 2003.
  4. F. Calsow, General-Adressbuch der Ritterguts- und Gutsbesitzer in Norddeutschland, T. IV Westpreussen, Berlin, 1872, s. 140-141. comp.jpg
  5. Deutsches Reichs Adressbuch. Die Ostgebiete, Berlin: Buch- und Tiefdruck Gesellschaft, 1941, s. 131. comp.jpg
  6. Gemeindelexikon für die Provinz Westpreussen : auf Grund der Materialien der Volkszählung vom 1. Dezember 1895 und anderer amtlicher Quellen, Berlin, 1895, s. 108-109. comp.jpg
  7. Handbuch des Grundbesitzes im Deutschen Reiche, 1880, s. 42-43. comp.jpg
  8. A. Harnoch, Chronik und Statistik der evangelischen Kirchen in den Provinzen Ost- und Westpreussen. Neidenburg, 1890, s. 484-485. comp.jpg
  9. R. Heling, Die Evangelischen Kirchengemeinden in Ostpreussen und Westpreussen in den Pfarr-Almanachen von 1912 und 1913. Hamburg: Selbstverlag des Vereins, 2000, s. 48.
  10. B. Heym, Geschichte des Kreises Briesen und seiner Ortschaften, Briesen am Wpr: Otto Weise, 1902, s. 200, 331-333. comp.jpg
  11. Kalendarz nauczycielski na rok 1925, Tuchola, 1924, s. 67. comp.jpg
  12. J. Krzepela, Rody ziem pruskich, cz. I, Kraków, 1927, s. 75. comp.jpg
  13. Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1928, s. 1200. comp.jpg
  14. L. Ledebur, Adellexicon der preussischen Monarchie, 1855, s. 300. comp.jpg
  15. Płużnica w internetowym Słowniku historyczno-geograficznym ziem polskich w średniowieczu, http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=1497&q=płużnica (patrz też: Augustynki i Kwiatki)
  16. Płużnica w Płużnickie historie, http://pluznickiehistorie.pl/wsie/pluznica/
  17. K. Rauer, Hand-Matrikel der in sämmtlichen Kreisen des preussischen Staats auf Kreis- und Landtagen vertretenen Rittergüter, 1857, s. 46. comp.jpg
  18. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych T. 11, Województwo Pomorskie. Warszawa: GUS, 1926, s. 64. comp.jpg
  19. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski i in., Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa, 1880-1902, t. VIII, s. 329. comp.jpg

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 License