Położenie | Opis | Zdjęcia | Renowacja | Osadnictwo | Bibliografia
Położenie cmentarza - mapy
![]() |
Opis cmentarza



Położenie
Jadąc drogą krajową nr 91 w stronę Włocławka mijamy skrzyżowanie z drogą prowadzącą w lewo do Nieszawy. Ok. 1,5 km dalej mamy następne skrzyżowanie z drogą prowadzącą w lewo do Zbrachlina, a my skręcamy w prawo i po ok. 200 m. skręcamy w lewo. Ok. 200 m. dalej po prawej stronie widzimy firmę budowlaną na terenie której znajduje się cmentarz. Nie zaczyna się on od razu przy płocie, a ok. 30 m dalej. Ze wszystkich stron jest ograniczony terenem firmy, a od drogi znajduje się furtka.
Podstawowe informacje
Data założenia | I poł. XIX w. |
Wyznanie | ewangelicki |
Ówczesna parafia | Nieszawa (od 1838 r.), we wsi kantorat |
Status | nieczynny |
Powierzchnia | ~0,20 ha |
Nr działki | na terenie 37/1 |
Kształt | prostokąt |
Najstarszy zachowany nagrobek | 1891 |
Istniejąca dokumentacja | Karta cmentarza, oprac. K. Kotula, 1985 |
Zagrożenia | dewastacja, śmieci, zanieczyszczenie cmentarza składowanymi dookoła materiałami |
Stan zachowania | UPORZĄDKOWANY, Typ VIa |
Data zamknięcia, likwidacji | 1945, - |
Pierwotnie cmentarz był nieco większy. Ok. 0,05 ha po wschodniej stronie uległa likwidacji wskutek wybierania piachu na remont drogi.
Roślinność
Drzewa | grusza, jabłoń, śliwa, dąb |
Krzewy | lilak, grochodrzew, … |
Inne | trawa, pokrzywy, … |
Brak zarejestrowanych pomników przyrody. Brak informacji co do istnienia alei. Układ czytelny.
Nagrobki i inne elementy
Nagrobki | |||||
Rodzaj | Istnienie | Ilość | Data powstania | Materiał | Uwagi |
Cenotafy | NIE | - | - | - | - |
Cippusy | NIE | - | - | - | - |
Grobowce | NIE | - | - | - | - |
Krzyże | TAK | 2 | I poł. XX w. | żelazo | przy mogiłach |
Obeliski | NIE | - | - | - | - |
Mogiły obmurowane | TAK | 48 | I poł. XX w. | beton, lastryko, piaskowiec, cegła | 1 stanowisko podwójne |
Mogiły ziemne | NIE | - | - | - | - |
Płyty poziome | NIE | - | - | - | - |
Płyty pionowe | NIE | - | - | - | - |
Pola grobowe | TAK | 1 | I poł XX w. | cegła, beton | ceglane pozostałości po fundamentach od słupków ogrodzenia |
Postumenty | TAK | 7 | I poł. XX w. | beton, lastryko | 1 podstawa pod krzyż, 1 bez mogiły obmurowanej, 5 przy mogiłach |
Przyścienne | NIE | - | - | - | - |
ŁĄCZNIE | 50 stanowisk | ||||
Elementy | |||||
Rodzaj | Istnienie | Ilość | Data powstania | Materiał | Uwagi |
Mur ogrodzeniowy | TAK | - | 2016 | drewno, metal | siatka ogrodzeniowa rozpięta na drewnianych belach, od strony ulicy płot metalowy |
Brama | TAK | 1 | XX w. | metal | furtka |
Kościół | NIE | - | - | - | - |
Kaplica | NIE | - | - | - | - |
Inne | NIE | - | - | - | - |
Inskrypcje - fot. Michał P. Wiśniewski, 2016;
Galeria zdjęć
fot. Michał P. Wiśniewski, 2016
fot. Karolina Falleńczyk, 2015
fot. K. Kotula, 1985 (z karty cmentarnej);
Renowacja
Według karty cmentarza utworzonej w 1985 na cmentarzu zachowało się kilkanaście nagrobków i kilka elementów od postumentów. Część była zarośnięta i przysypana ziemią.
W pierwszej połowie lat 90. XX w. z wyrobiska przy cmentarzu pobierano piach potrzebny na remont dawnej "Jedynki", dziś DK nr 91. Tym samym zniszczono część terenu cmentarnego od wschodniej strony. Na utworzonej skarpie znaleziono jeszcze 2 nagrobki. Z opowieści mieszkańców wynika, że większość postumentów posłużyła jako materiał budowlany dla gospodarstw najbliżej sąsiadujących z cmentarzem. Tych gospodarstw już nie ma gdyż od 2010 r. miejsce spoczynku znajduje się na terenie wytwórni mas bitumicznych "Drogi i Mosty".
Już w 2012 r. pojawiła się dyskusja na temat uporządkowania cmentarza pomiędzy właścicielem firmy a grupą "Tak Trzeba" jednak nie skutkowały one żadnymi pracami porządkowymi.
W sierpniu 2015 r. UG Waganiec przystąpił do odkrzaczania terenu. 12 września 2015 r. grupa Lapidaria - zapomniane cmentarze Pomorza i Kujaw wraz z mieszkańcami gminy Waganiec rozpoczęli porządkowanie cmentarza. Ponowne działania miały miejsce 3 października. Łącznie odsłonięto 50 nagrobków. W kwietniu 2016 firma "Drogi i Mosty" własnym sumptem ogrodziła teren cmentarza i zabezpieczyła od strony północnej przed osuwaniem się. Wszystkie postawione postumenty to zasługa członków OSP Zbrachlin.
W czerwcu i lipcu za pomocą minikoparki usunięto korzenie lilaka na niemal całym obszarze cmentarza. Prace w lipcu i sierpniu upływają pod znakiem usuwania urobku koparki. Wrzesień i październik to prace kosmetyczne: dużo grabienia, wyrywania ominiętych korzeni, wyrównywanie terenu, odrdzewianie i malowanie krzyży, poziomowanie niektórych nagrobków, poprawianie napisów i uczytelnienie ścieżki prowadzącej na cmentarz. Tablicę własnym sumptem ufundował wójt gminy Piotr Kosik.
Dnia 15.10.2016 odbyło się na cmentarzu uroczyste nabożeństwo ekumeniczne kończące prace renowacyjne. Przewodniczyli jemu ks. prob. Henryk Chabasiński z parafii rzymskokatolickiej pw Św. Wojciecha Biskupa Męczennika i pastor parafii ewangelicko-augsburskiej z Torunia Michał Walukiewicz.
Fotorelacje z prac:
- Uroczyste nabożeństwo z 15 października 2016
- Prace z 13 października 2016
- Zbiorczo o cz. XV, XVI, XVII, XVIII
- Prace z 3 września 2016
- Zbiorczo o cz. X, XI, XII, XIII
- Zbiorczo o cz. VII, VIII i IX
- Prace z 28 lipca 2016
- Prace z 23 lipca 2016
- Prace z 2 lipca 2016
- Prace z 11 czerwca 2016
- Prace z 21 maja 2016
- Prace z 14 maja 2016
- Prace z 23 kwietnia 2016
- Stan po ogrodzeniu cmentarza na 17 kwietnia 2016
- Prace z 3 października 2015
- Prace z 12 września 2015
Osadnictwo w Starym Zbrachlinie
Historia
Zbrachlin (nie Stary Zbrachlin) to stara wieś kościelna wymieniona już w 1136 r. jako własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, potem w XIV w. podlegała biskupom włocławskim. Kościół rzymskokatolicki wybudowano w 1566 r., a rozebrano w 1899 r. i wybudowano nowy kościół. W XVI w. wieś była częściowo własnością kościelną, a częściowo prywatną.
Miejscowość Stary Zbrachlin znajduje się w tym samym miejscu co ukazana na mapie z 1850 r. Zbrachlin Rumunek i prawdopodobnie jest to wymieniona w "Słowniku geograficznym…" osada Zbrachlin Holendry, która w 1827 r. była własnością rządową z 15 domami i 162 mieszkańcami. Nie znamy daty przybycia kolonistów niemieckich, którzy dali początek Zbrachlinowi Holendrom, ale mogło to nastąpić jeszcze w XVIII w. Akcenty protestanckie pojawiły się zresztą już dużo wcześniej gdyż w 1584 r. w czasie pogrzebu syna właściciela części wsi Zbrachlin, a był nim Bartłomiej Waganiecki - kalwin, sprowadzono do świątyni pastora kalwińskiego. Spowodowało to zamieszki oraz profanację kościoła.
Stary Zbrachlin to jeden z czterech kantoratów parafii ewangelickiej w Nieszawie. Na miejscu był dom modlitwy oraz szkoła ewangelicka. Prawdopodobnie był to najmłodszy z kantoratów nieszawskiej parafii, powstały po 1819 r. Ze spisu z 1867 r wynika, że w szkole uczyło się 18 dzieci, a pomieszczenie klasowe mieściło się w prywatnym domu - chodziło zapewne o mieszkanie kantora. W 1921 r. we wsi mieszkało 40% ewangelików natomiast w sąsiednim Nowym Zbrachlinie odsetek ten wynosił 48%. Szkoła ewangelicka o niemieckim języku nauczania przetrwała do 1939 r. kiedy to władze polskie zamknęły ją nie zważając na protesty lokalnej społeczności. Trudno powiedzieć co zaważyło poza czynnikami politycznymi gdyż fragmentaryczne uwagi przekazów źródłowych zdradzają niewiele szczegółów. Podobno uczniowie prowadzili niestarannie zeszyty zaś nauczyciel Artur Kujat prezentował się niekorzystnie. W trakcie okupacji nabożeństwa i wykonywanie obowiązków również było zabronione.
Ludzie
Bauer - nauczyciel sprzed 1926 r.
Artur Kujat - nauczyciel w latch 1926-1939
Bibliografia:
- 3279 Liebingen, Topographische Karte (Meßtischblatt) 1:25000, Reichsamt für Landesaufnahme, 1944.
- S. Białowąs, Cmentarz ocalili od zapomnienia, "Gazeta Aleksandrowska", 2016, nr 116, s. 18.
- E. H. Busch, Beitrage zur Geschichte und Statistik des Kirchen und Schulwesens der Ev.-Augsburg. Gemeinden im Konigreich Polen, Leipzig, 1867, s. 228.
- Cmentarz ewangelicki w Starym Zbrachlinie na stronie Upstreamvistula.org
[dostęp: 09.02.2015]
- Karta cmentarza, oprac. K. Kotula, 1985;
- E. Kneifel, Die evangelisch-augsburgischen Gemeinden in Polen 1555-1939, Vierkirchen über München : Selbstverlag des Verfassers, 1971, s. 245-247.
- E. Kneifel, Die evangelische Kirche im Wartheland Ost (Lodz), Selbstverlag des Verfassers, 1976, s. 80.
- Kol. II, Sek. II Lipno-Włocławek, Topograficzna Karta Królestwa Polskiego, 1:126 000, ok. 1850.
- T. Krzemiński, Ewangelicy niemieccy na terenie powiatu nieszawskiego w okresie międzywojennym, [w:] Sześć narodów, pięć kultur, jedno miasto, wspólne losy. Materiały pokonferencyjne pod red. Andrzeja Cieśli. Aleksandrów Kujawski: MBP im. Marii Danilewicz Zielińskiej, 2008, s. 96.
- T. Krzemiński, Społeczność niemiecka w powiecie nieszawskim, "Ziemia Kujawska" 2004, t. 17, s. 106-110.
- Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych T. 1, M. St. Warszawa, województwo warszawskie. Warszawa: GUS, 1925, s. 106.
- Studium uwarunkowań i kierunków gminy Waganiec - Uwarunkowania rozwoju, 2013, http://www.waganiec.biuletyn.net/?bip=2&cid=105&id=1315. [dostęp: 11.02.2015]
- F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski i in., Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa, 1880-1902, t. XIV, s. 529.
- M. Wiśniewski, Cmentarz ocalili od zapomnienia, "Gazeta Aleksandrowska", 2016, nr 116, s. 19.
- Wolontariusze otrzymali dofinansowanie na dokończenie prac porządkowych na starym cmentarzu ewangelicko-augsburskim, "Gazeta Aleksandrowska" 2016, nr 110, s. 11.
- Zbrachlin, http://www.nasze.kujawsko-pomorskie.pl/ciekawostki/miejscowosci/z/78-zbrachlin-gm-waganiec-pow-aleksandrowski.html [dostęp: 11.02.2015]