Nie przeprowadzono. W 1986 roku zlikwidowano większość nagrobków i na terenie cmentarza wybudowano kort tenisowy, kort do badmingtona oraz plac zabaw. Jako magazyn służyła sprowadzona budka kiosku. Prócz tego stała jeszcze karuzela. Przekształcenie kortu w boisko do koszykówki nastąpiło przed 1997. Zamontowano także drewniane ogrodzenie i drewnianą bramę. Nie dokonywano ekshumacji.
Historia
Najstarsza wzmianka o Przechowie pochodzi z 1307 roku. W okresie Rzeczpospolitej szlacheckiej wieś była królewszczyzną leżącą w granicach starostwa świeckiego. Był to ważny ośrodek młyński z 4 młynami i folwarkiem. Folwark Przechowski (Marienhoehe), dziś Marianki, istniał już przed potopem. Według lustracji królewszczyzn z 1765 ziemia z folwarku była wydzierżawiona menonitom z Przechówka, a co posiadali przywilej dany przez Augusta III. W 1773 władze pruskie pozwoliły wydzierżawić go chłopom z Przechówka i Bekierzyc. W 1806 został wystawiony na licytację. Pierwszym znanym nam właścicielem jest Friedrich Robert Grundmann, który nabył go w 1851, by już w 1852 sprzedać go Hermannowi Augustowi Wilhelmowi Engelhardowi. W 1870 pojawił się Robert Stampe, który trzymał go do 1881. Następny właściciel Emil Bleck sprzedał go najpóźniej w 1903 Karlowi Gammowi.
Integralną częścią tej miejscowości była wymieniona wcześniej osada Bekierzyce (Bekersitz) zwane też Piekarami. Dziś to część Świecia pomiędzy ulicami: Kolejową i Chełmińską, a strugą od południa. Źródła pisane pozwalają stwierdzić, że mieszkali tu menonici. Spis z 1810 wymienia 4 gospodarzy tego wyznania (łącznie 20 osób). W 1824 jest tylko 1 rodzina menonicka, która w później wyjechała do Rosji. Należeli oni do gminy w Przechówce i byli tu obecni przynajmniej od 1779, choć istnieje przesłanka, że już w 1749 (Peter Becker, kaznodzieja gminy w Przechówce mieszkał w Bekierzycach i zmarł w 1749).
Kolejną grupą wyznaniową osiadłą w Przechowie byli baptyści. Pojawili się tu za sprawą kaznodziei Mullera, który przybył ze Zdrojewa koło Nowego w 1877. Najwyraźniej trafił na podatny grunt, bo został entuzjastycznie przyjęty i otworzył tu stację kaznodziejską zamykając tym samym poprzednią w Zdrojewie. W ciągu 3 lat ochrzcił w wodach Czarnej Wody 12 rodzin. Rosnąca w siłę stacja kaznodziejska Przechowo zaczęła podlegać w 1880 pod gminę baptystyczną w Grudziądzu. W tym samym roku Mullera zastąpił Liebling, który służył do 1887. W kolejnych latach urzędowali kaznodzieje Ziel (1887-1895) i Schulz (1895-1897). Od 1897 stacja Przechowo stała się częścią gminy baptystycznej w Bydgoszczy. Drugim bliskim geograficznie Przechowa ośrodkiem baptystów był Bukowiec. W 1917 z inicjatywy bydgoskiego kaznodziei Tschitschlaka doszło do powstania nowej gminy Bukowiec-Przechowo. Centrum mieściło się w Bukowcu gdzie gmina miała do dyspozycji duży dom z ogrodem i salą modlitwy, który nabyła w 1919. Gmina bukowsko-przwechowska istniała przynajmniej do wczesnych lat 30. XX w.
W drugiej połowie XIX wieku Przechowo zamieniło się w ważny lokalny ośrodek przemysłowo-usługowy. W okresie międzywojennym prócz młynów działał także tartak, cegielnia i fabryka maszyn rolniczych. Już po wojnie w 1961 zaczęto tu tworzyć fabrykę celulozy. Ostatecznie przyłączenie wsi do Świecia nastąpiło w 1972.
Tuż przed wybuchem I wojny światowej ewangelicy liczyli 41% mieszkańców (wieś i folwark). Ich macierzysta parafia mieściła się w Świeciu. Funkcjonowały dwie szkoły: ewangelicka i katolicka. Mieszała tu także grupa baptystów licząca 39 osób i 16 Żydów. Po odzyskaniu niepodległości ilość ewangelików zmniejszyła się do 29% (w 1921).
Ludzie
Bekierzyce (menonici):
1789 (od 1779): Ratzlaff, A. Pankratz, H. Pankratz, w 1810 jeszcze Tesman (łącznie 20 osób)
1824: Schmidt, potem wyjechali do Rosji
Lista strat z I wojny światowej: Aniszewski, Arcziński, Balkow, Belau, Berndt, Biernacki, Bodammer, Bogacki, Bonneck, Borth, Braun, Brucker, Cichotzki, Delang, Dettmer, Dietrich, Felske, Fischer, Goldin, Grimm, Grunwald, Grzybek, Haarbrucker, Hewelt, Hess, Hildebrandt, Kamkowski, Karwacz, Konzorski, Koschlitzki, Koseda, Kotowski, Krause, Kruck, Kruschinski ,Kruger, Kuchenbecker, Kuziemski, Kwiatkowski, Lawrenz, Lemke, Lewandowski, Liedtke, Luck, Ludtke, Mantau, Megierski, Minikowski, Murawski, Muschinski, Nadolny, Nehlipp, Nickel, Notzelmann, Papirowski, Pobanz, Quast, Radzinski, Redmann, Rohde, Rozmarinowski, Rychlicki, Rzadkowski, Rudiger, Scharaficki, Schimanski, Schmelter, Schulz, Schwitling, Sendowski, Sibilla, Skrabaczewski, Sliwa, Slupek, Spichalski, Stanisławski, Stoppel, Strehlau, Szymanski, Tadrowski, Wahnke, Walenczykowski, Warczynski, Waszkowski, Weslandt, Wietreczykowski, Witkowski, Will, Wirwicki, Wojda, Wolff, Zierott, Żurek
Księga adresowa z 1928: Albrecht (warsztat mechaniczny), Bukowcer (ziemiołody), Czajkowski (piekarz), Delang (rzeźnik), Detlaf (siodlarz), Disert (stolarz), Dobersztejn (maszyny rolnicze), Donarski (ziemiopłody), Drozdowski (bławaty), Figalski (wyszynk), Gadzikowski, Gerke (kowal), Glabiszewski (zegarmistrz), Golski (artykuły kolonialne), Gottlieb, Grajewski (malarz), Gulski (fryzjer), Hafka (rzeźnik), Hess (wyszynk), Karwasz (piekarz), Kasnowska (akuszerka), Kopkowski (materiały budowlane), Koseda (szewc), Kuchenbecker (właściciel ziemski, 78ha, kowal), Kwiatkowski (towary różne), Lorenz (rzeźnik), Mindzkowski (stolarz), (cegielnia), Nowak (nabiał, śrutownik), Osiński (wiatrak), Papendick (fabryka maszyn rolniczych, żelazo), Spichalski (drzewo), Suwalski (kołodziej, nadel końmi), Szpilczyński, Szulc (szewc), Szupke (stolarz), Teresiński (artykuły kolonialne), Wendel (wyszynk), Wirwicki (szewc), Wiśniewska (artykuły kolonialne), Witkowski (szewc), Żądłowski (wyszynk)
Księga telefoniczna z 1939: Artur Bukofzer (handel zbożem), Alojzy Górnowicz (ksiądz?), Paweł Pudełko
Księga adresowa z 1941: Bukofzer (handel zbożem), Chajkowski (piekarz), Delany (rzeźnik), Dettlaf (siodlarz), Engeholm (towary różne), Galski (fryzjer), Gehrke (kowal), Glabuszewski (zegarmistrz), Januszewski (krawiec), Kamiński (krawiec), Karwasz (piekarz), Lorenz (rzeźnik), Oparko (piekarz, towary różne), Papendick (wyroby żelazne, fabryka maszyn), Pudełko (towary różne), Rampkowski (zakład ogrodniczy), Sawalski (stelmach), Schauer (tartak), Schramm (cieśla), Schroder (gościniec), Schulz (szewc), Seida (fryzjer), Wendel (gościniec), Witkowski (szewc), Zaremba (zakład ogrodniczy), Ziemke (cieśla)
