Cmentarz ewangelicki - Wieldządz I

del.icio.usFacebook


Położenie cmentarza - mapy

j9QcgkiLGzX0ydt4v41QiSTSa6kFbX8mdz8eHLpn1BegU9BTOIpCBV1Q-dtq_hx3DQAjTqDVPIkcQYg=w320

Opis cmentarza

polny.png
Położenie

Ok. 110 metrów na zachód od kościoła (w kierunku Kotnowa) znajduje się budynek dawnego przedszkola, a przy nim droga w prawo. Skręcamy tam i po 90 metrach mamy po prawej stronie cmentarz stojący blisko drogi. Ze wszystkich stron sąsiaduje z gruntami uprawnymi.

Podstawowe informacje
Data założenia prawdopodobnie I poł. XIX w.
Wyznanie ewangelicki
Ówczesna parafia Wieldządz (od 1888), Radzyń Chełmiński (1795-1888, od 1780 dom modlitwy)
Status nieczynny
Powierzchnia ~0,27 ha
Nr działki 98/2
Kształt zbliżony do kwadratu
Najstarszy zachowany nagrobek I ćw. XX w.
Istniejąca dokumentacja APE Malbork, sygn. 9/59/0/1741 [Cmentarz komunalny we Wieldządzu-Villisass, powiat Chełmno], 1897-1899
Zagrożenia śmieci, dewastacja, splantowanie terenu
Stan zachowania FATALNY, Typ III
Data zamknięcia ?, -

Niewykluczone, że otwarcie nowego cmentarza przykościelnego o statusie parafialnym spowodowało, że ten stał się już w 1901 nieczynny lub chowano na nim wyłącznie tych, którzy mieli groby swoich przodków.

Roślinność
Drzewa akacja, topola, …
Krzewy lilak, grochodrzew, …
Inne barwinek, fiołek, …

Brak zarejestrowanych pomników przyrody. Układ cmentarza nieznany. Alejki zatarte.

Nagrobki i inne elementy
Nagrobki
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Cenotafy NIE - - - -
Cippusy NIE - - - -
Grobowce NIE - - - -
Krzyże NIE - - - -
Obeliski NIE - - - -
Mogiły obmurowane TAK 3 I poł. XX w. lastryko/beton w tym 1 destrukt
Mogiły ziemne NIE - - - -
Płyty poziome NIE - - - -
Płyty pionowe NIE - - - -
Pola grobowe NIE - - - -
Postumenty NIE 3 I poł. XX w. beton podstawy pod krzyże
Przyścienne NIE - - - -
ŁĄCZNIE 6 stanowisk
Elementy
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Mur ogrodzeniowy NIE - - - -
Brama NIE - - - -
Kościół NIE - - - -
Kaplica NIE - - - -
Inne NIE - - - -
Inskrypcje


Galeria zdjęć

fot. Kornel Pleskot, 2016;

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5
{$caption}
fot. 6
{$caption}
fot. 7
{$caption}
fot. 8
{$caption}
fot. 9
{$caption}
fot. 10
{$caption}
fot. 11
{$caption}
fot. 12
{$caption}
fot. 13
{$caption}
fot. 14
{$caption}
fot. 15

Renowacja

Nie przeprowadzono. Widać, że w ogromnej większości nagrobki musiały zostać zlikwidowane. Ktoś pozyskuje gałęzie.


Osadnictwo w Wieldządzu.

Historia

Najstarsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1222 roku, ale na pewno z powodu istnienia grodu Wieldządz może poszczycić się dłuższą metryką. W czasach krzyżackich Wieldządz był nawet siedzibą komturów (do 1308) z zamkiem, by potem stać się wsią czynszową. W okresie I Rzeczpospolitej jako królewszczyzna administracyjnie podlegała starostwu rogozińskiemu. O ile dane z katastru pruskiego z 1773 podają nazwiska mieszkańców wydawać by się mogło polskiego pochodzenia to dane statystyczne z 1868 wyraźnie wykazują większość ewangelików - 87%. Niewykluczone, że Wieldządz był wsią objętą kolonizacją fryderycjańską. Dlatego też niewykluczone, że przedstawiony cmentarz pochodzi z I połowy XIX w. Murowana szkoła ewangelicka powstała w 1852. Niewiele wiemy o okolicznościach powstania majątku w Wieldządzu. W 1867 wieś według doniesień "Gazety Toruńskiej" kupił Jakub Feld, a w 1885 od Felda kupił Wruck dokupiwszy jeszcze w tym samym roku jezioro.
Samodzielna parafia ewangelicka powstała w 1888, przedtem mieszkańcy podlegali pod parafię w Radzyniu Chełmińskim. Zakończenie budowy kościoła nastąpiło w 1900. W 1902 doprowadzono linię kolejową łączącą cukrownie w Chełmży i Mełnie. Likwidacja kolei nastąpiła w 1982. Według spisu powszechnego z 1921 ilość ewangelików spadła do 67%. Wśród protestantów byli także baptyści.
Po 1945 wyposażenie kościoła trafiło do innych świątyń. W 1948 pojawiła się myśl o przejęciu kościoła przez katolików jednak zabrakło akceptacji Kurii Biskupiej w Pelplinie. Ostatecznie w 1959 zbór trafił w ręce GSu, który urządził magazyn zboża. W 1992 budynek został sprzedany obywatelowi Niemiec. Po remoncie otwarto w nim dyskotekę. Nowy właściciel również prowadził dyskotekę, ale tylko rok. Od 2008 budynek czeka na nowego właściciela.

Ludzie

Lista strat z I wojny światowej: Aurass, Baranski, Blume, Busch, Dombrowski, Dulnikowski, Felske, Fischer, Friedrich, Herzberg, Hinzmann, Jelinski, Kitowski, Kowalski, Kowitz, Magolewski, Marks, Maser, Mielau, Nadrowitz, Neumann, Papke, Pehlke, Radomski, Reich, Rotzoll, Schreiber, Sommerfeld, Stahnke, Strelecki, Szutkowski, Templin, Tibusch, Weh, Wolter, Zahnke

Mieszkańcy w 1922: Karl Fischer (właściciel ziemski, prezes kasy oszczędnościowo-pożyczkowej), Hermann Hoffmann (sołtys), August Łepek (właściciel ziemski po Hermannie Korthalsie), Franciszek Mańkowski (wiatrak)

Nauczyciel w 1925: Jan Moeller, Jan Poersch

W księdze adresowej z 1928 r. figurują nazwiska: Błaszkiewicz (wiatrak), Felske (kowal), Fischer (właściciel ziemski), Kozłowski (kołodziej), Kurawski (szewc), Lorja? (gorzelnia), Magrawski (mleczarnia), Nadrowicz (młyn), Różycki (mleczarnia), Simson (tapicer), Templin (zajazd),

W księdze adresowej z 1941 r. figurują nazwiska: Templin (sklep, zajazd), Felske (kowal)

Największe niemieckie gospodarstwa w czasie okupacji: Zabel, Felske, Nehring, Erhard, Drueger, Knoll, Templin


Bibliografia:

  1. 2678 Blandau, Topographische Karte (Meßtischblatt) 1:25000, Reichsamt für Landesaufnahme, 1911. comp.jpg
  2. Alfabet miejscowości powiatu wąbrzeskiego. Zeszyt II. Rejon Nowej Wsi Królewskiej - gmina Płużnica, pod red. Aleksandra Czarneckiego, 2008, s. 83-105.
  3. B. Borysowski, Dokumentacja cmentarzy poewangelickich w powiecie wąbrzeskim, Wąbrzeźno, 2003.
  4. Deutsches Reichs Adressbuch. Die Ostgebiete, Berlin: Buch- und Tiefdruck Gesellschaft, 1941, s. 158. comp.jpg
  5. J. T. Dziedzic, P. Ossowski, Powiat i miasto Chełmno. Monografja krajoznawcza, Chełmno, 1923, s. 23, 26, 110, 129, 144, 147, 172, 185. comp.jpg
  6. J. F. Goldbeck, Volständige Topographie des Königreichs Preussen, Marienwerder, 1789, s. 251. comp.jpg
  7. A. Harnoch, Chronik und Statistik der evangelischen Kirchen in den Provinzen Ost- und Westpreussen. Neidenburg, 1890, s. 484-485. comp.jpg
  8. R. Heling, Die Evangelischen Kirchengemeinden in Ostpreussen und Westpreussen in den Pfarr-Almanachen von 1912 und 1913. Hamburg: Selbstverlag des Vereins, 2000, s. 48.
  9. E. Jacobson, Topographisch-statistisches Handbuch für den Regierungsbezirk Marienwerder, 1868, s. 82-83. comp.jpg
  10. Kalendarz nauczycielski na rok 1925, Tuchola, 1924, s. 29. comp.jpg
  11. Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1928, s. 1240. comp.jpg
  12. Provinz Westpreussen / im Auftrag der Landwirtschaftskammer unter Mitwirkung der Königlichen Behörden der Provinz, 1909, s. ???. comp.jpg
  13. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych T. 11, Województwo Pomorskie. Warszawa: GUS, 1926, s. 8. comp.jpg
  14. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski i in., Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa, 1880-1902, t. XIII, s. 309. comp.jpg
  15. Westpreussisches Güter-Adressbuch, Stettin: P. Niekammer, 1903, s. 84-85. comp.jpg
  16. Wieldządz w internetowym Słowniku historyczno-geograficznym ziem polskich w średniowieczu, http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=2065&q=wieldz%C4%85dz
  17. Wieldządz w Płużnickie historie, http://pluznickiehistorie.pl/wsie/wieldzadz/

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 License