Cmentarz ewangelicki - Złotoria

del.icio.usFacebook


Położenie cmentarza - mapy

zlotori.PNG

Opis cmentarza

zabudowany.png
Położenie

Cmentarz na terenie zabudowanym, a dokładnie na terenie szkoły, na niewielkim wzniesieniu. Od wschodu ograniczony przez tereny gospodarstw domowych, od zachodu i południa przez plac szkolny, a od północy przez płot, za którym biegnie ul. Szkolna. W odległości nie mniej niż 20 m. znajduje się dawna szkoła ewangelicka (potem symultanna) pełniąca dziś funkcję biblioteki i świetlicy szkolnej.

Podstawowe informacje
Data założenia II poł. XIX w.
Wyznanie ewangelicki
Ówczesna parafia Grabowiec (od 1893), przedtem Grębocin-Rogowo-Lubicz
Status nieczynny
Powierzchnia ~0,23 ha
Nr działki nie wyodrębniono, 72 i kawałek 37/2
Kształt wielobok zbliżony do pięciokąta
Najstarszy zachowany nagrobek ?
Istniejąca dokumentacja AP Toruń, Akta Wydziału Powiatowego 1872-1920, sygn. 573, Kommunal Friedhof in Zlotterie 1899-1904
Zagrożenia śmieci
Stan zachowania BARDZO ZŁY, Typ III

W 1903 r. cmentarz przyjął status komunalnego, czyli stał się własnością wsi Złotoria.

Roślinność
Drzewa dąb
Krzewy -
Inne trawa

Brak danych o istnieniu alei. Istnieje starodrzew. Jeden z dębów został uznany w 2004 r. za pomnik przyrody.

Nagrobki i inne elementy
Nagrobki
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Cenotafy NIE - - - -
Cippusy NIE - - - -
Grobowce NIE - - - -
Krzyże NIE - - - -
Mogiły obmurowane TAK 3 I ćw. XX w. lastryko, piaskowiec, cegła 2 zachowane (fot. 1 i 2, 2012) i do tego 1 ślad po mogile w postaci ceglanego podłoża (fot. 4, 2012)
Mogiły ziemne NIE - - - -
Obeliski NIE - - - -
Płyty poziome NIE - - - -
Płyty pionowe - - - - -
Pola grobowe NIE - - - -
Postumenty NIE - - - postumenty pochodzące na pewno z cmentarza można znaleźć na terenie ogrodu jednego z gospodarstw. Nie wiadomo jednak czy pochodzą one z cm. ewangelickiego. (fot. 6, 2012). Prócz tego 1 ślad po postumencie na (fot. 3, 2012)
Przyścienne NIE - - - -
RAZEM 4 stanowiska
Elementy
Rodzaj Istnienie Ilość Data powstania Materiał Uwagi
Mur ogrodzeniowy - - - - -
Brama NIE - - - -
Kościół NIE - - - -
Kaplica NIE - - - -
Inne TAK 1 2004 r. beton, metal znak informujący o pomniku przyrody

Brak informacji na temat grobów o znaczeniu historycznym oraz osób szczególnie zasłużonych.

Inskrypcje

Nie znaleziono z powodu zlikwidowania niemal wszystkich nagrobków.


Galeria zdjęć

fot. Michał P. Wiśniewski, 2015

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3

fot. Michał P. Wiśniewski, 2014

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2

fot. Michał P. Wiśniewski, 2012

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5
{$caption}
fot. 6
{$caption}
fot. 7

fot. Anna Zglińska, 2011

{$caption}
fot. 1
{$caption}
fot. 2
{$caption}
fot. 3
{$caption}
fot. 4
{$caption}
fot. 5

Renowacja

Nie przeprowadzono z uwagi na usunięcie niemal wszystkich nagrobków. Jedna z mieszkanek Złotorii twierdzi, że jeszcze w latach 80. XX w. nagrobki stały. Relikty w postaci 2 mogił obmurowanych i 2 śladach po nagrobkach są widoczne do dziś, dlatego nie zaliczono cmentarza do kategorii tzw. zlikwidowanych. Mogiły zostały przysypane tak aby nie były nazbyt widoczne. Wyróżniony został jeden z dębów będący pomnikiem przyrody.
Cmentarz pomimo, że znajduje się na terenie szkolnym nie posiada żadnej tabliczki, która upamiętniałaby jego istnienie. Plan odnowy miejscowości Złotoria nie uwzględnił wśród działań aktywizujących lokalną społeczność na lata 2008-2015 takiego przedsięwzięcia.
W końcu 2014 r. podczas budowy hali sportowej cmentarz stał się składowiskiem materiałów budowlanych i odpadów. Urząd Gminy w Lubiczu zobligował wykonawcę do przeniesienia składowiska. Zgodnie z przyjętym planem zagospodarowania przestrzennego teren cmentarza podlega ochronie konserwatorskiej i jego teren nie może podlegać ani zabudowie ani też jakiemukolwiek użytkowaniu niezgodnemu z przeznaczeniem.


Osadnictwo w Złotorii

Historia

Dzieje Złotorii sięgają XIII w. W dokumentach po raz pierwszy wzmiankowana jest w 1242 r. jako posiadłość biskupów kujawskich. Lokacja wsi na prawie niemieckim nastąpiła w 1262 r. Wówczas jej teren obejmował również obszary na prawym brzegu Drwęcy, które od co najmniej 1389 r. stały się osobną miejscowością później zwaną Kaszczorkiem. Usytuowanie Złotorii na granicy polsko-krzyżackiej prowadziło do wielu sporów i konfliktów. Kluczowy był oczywiście zamek w Złotorii wybudowany w 1343 r. na polecenie Kazimierza Wielkiego niedaleko ujścia Drwęcy do Wisły stanowiący bardzo ważny punkt strategiczny na ziemi dobrzyńskiej. Książę Władysław Opolczyk oddał warownię Krzyżakom, która została odkupiona przez Władysława Jagiełłę. Wskutek wojny polsko-krzyżackiej zamek zostaje najechany i zdobyty przez Krzyżaków, a potem zniszczony. Nigdy już nie został odbudowany. Ruiny istnieją do dziś. W 1411 r. na mocy I pokoju toruńskiego, odnośnie którego dokumenty przekazano na terenie Złotorii, wieś wraz z zamkiem przypadła Polakom. W okresie staropolskim połowa wsi należała do biskupów kujawskich, a połowa stała się królewszczyzną i siedzibą starostwa niegrodowego. Po włączeniu Złotorii w skład zaboru pruskiego nastąpiło zwiększenie liczebności ewangelickich mieszkańców pochodzenia niemieckiego. Jednakże raczej przebywali oni tu już wcześniej gdyż Maercker wspomina o kontrakcie osadniczym zawartym w 1724 r. na 50 lat.
Ewangelicy mieli do dyspozycji szkołę ewangelicką założoną w poł. XIX w., późniejszy budynek z przełomu XIX i XX w. stoi do dziś i służy jako biblioteka mi świetlica szkolna. Do chwili powołania parafii ewangelickiej w Grabowcu w 1893 r. należeli do parafii Grębocin-Lubicz-Rogowo. W 1904 r. cmentarz ewangelicki stał się własnością wsi. W latach 80. XIX w. w Złotorii mieszkało 45% ewangelików. Pierwszy spis powszechny z 1921 r. podaje, że we wsi żyło 31% ewangelików. Ilość ta malała na skutek wyjazdów do Niemiec.
We wsi istniała także agentura pocztowa, karczma, młyn, most drewniany z 1893 przez Drwęcę (istnieje do dziś), strażnica wodna, cegielnia oraz oczywiście kościół rzymskokatolicki pw. Św. Wojciecha wybudowany w 1906 r. aczkolwiek budynek kościoła istniał już w XVIII w. i podlegał parafii Dobrzejewice. Mieszkańcom nieobce są tradycje flisackie.

Ludzie

Księga adresowa z 1912 r. wymienia następujące nazwiska: Anusiak (szyper - mieszkał na łodzi, robotnik), Asmus (handlarka), Bischoff (robotnik rolny), Blachowski (szyper), Borgis (nauczyciel), Dahmer (szyper, robotnik rolny), Drąszkowski (szewc), Drewek (robotnik rolny), Falkiewicz (rzeźnik), Finger (gospodarz rolny), Fritz (robotnik rolny), Grams (właściciel cegielni), Hampke (gospodarz rolny), Hollatz (położna), Jabs (gospodarz rolny), Jarocki (szyper), Jonas (listonosz), Karling (cieśla), Karmiński (kowal), Kelsch (właściciel młyna), Kiziński (szyper), Konczewski (gospodarz rolny), Konecki (robotnik rolny), Kowalski (gospodarz rolny, szyper), Krause (karczmarz), Krogolewski (szyper), Kruger (robotnik rolny), Kulwicki (gospodarz rolny), Ladermann (celnik), Lau (gospodarz rolny), Leichnitz (robotnik rolny), Lemański (handlarka, szyper), Liedtke (emeryt, gospodarz rolny), Lorenz (nauczyciel), Marciszewski (szyper), Marquardt (szyper), Maruszewski (gospodarz rolny), Mikołajewski (celnik), Murawski (robotnik rolny), Nowakowski (szyper), Olkiewicz (gospodarz rolny, rybak, handlarz), Otto (robotnik rolny), Pankratz (robotnik rolny), Papierkiewicz (gospodarz rolny), Prochnau (gospodarz rolny), Radtke (robotnik rolny), Rohde (robotnik rolny), Różycki (gospodarz rolny), Szefera (szyper), Schirrmacher (nauczyciel), Semrau (robotnik rolny), Słojkowski (gospodarz rolny), Sodtke (gospodarz rolny), Sonnenberg (gospodarz rolny, stolarz), Szczepanowski (rymarz), Szechowski (gospodzrz rolny), Tews (gospodarz rolny), Trziński (robotnik rolny, rybak), Wankiewicz (gospodarz rolny), Wichert (robotnik rolny), Witt (robotnik rolny), Zaworski (gospodarz rolny), Zeriadtke (robotnik rolny), Zettler (rybak, gospodarz rolny),

Lista strat z I wojny światowej: Anusiak, Bielitz, Buttler, Cettler, Dahmer, Duczyński, Elzkowski, Falkiewicz, Fenske, Fritz, Gonsiorowski, Hammermeister, Hinz, Jabs, Kalkowski, Kapiteine, Kempf, Konetzki, Kowalski, Kruger, Leischner, Lemanski, Liedtke, Makowski, Marciszewski, Marquardt, Makowski, Murawski, Nell, Nowakowski, Olkiewicz, Olszewski, Papierkiewicz, Piasecki, Piontkowski, Schmeling, Schulz, Semarau, Stuczinski, Szczepanowski, Szenkowski, Tafelski, Timm, Trzcinski, Wankiewicz, Wilamowicz, Witt, Zander, Zeriadtke, Zittlau, Zwierczynski

Księga adresowa z 1928 r. wymienia następujące nazwiska: Wojciechowski (właściciel ziemski w Antoninie), Wosniewski (właściciel ziemski), Kaczorska (akuszerka), Kasperowicz (cieśla), Anusiak (sklep kolonialny, stolarz), Jabs (kowal), kamiński (kowal), Kwiatkowski (krawiec), Werle (młyn), Kremin (murarz), Falkiewicz (rzeźnik), Feldt (wyszynk), Blachowski (zajazd), Gawarkiewicz (zajazd)

Księga adresowa z 1941 r. wymienia następujące nazwiska: Ejankowski (piekarz), Neubauer (rzeźnik), Urbaniak (fryzjer), Hellwig (gościniec), Bojankowski (handlarz), Falkiewicz (młyn), Majewski (kowal), Sonnenberg (krawiec), Kowalski (szewc), Liedtke (szewc), Lau (stelmach)

Inne: Schneidereit, Gietz, Michael, Seeling, Feege, Lenz, Kutz


Bibliografia:

  1. 3078 Schillno, Topographische Karte (Meßtischblatt) 1:25000, Preuss. Landesaufnahme, 1940. comp.jpg
  2. Adressbuch für Thorn. Stadt und Land 1912, Thorn: Dombrowski, 1912. comp.jpg
  3. AP Toruń, Akta Wydziału Powiatowego 1872-1920, sygn. 573, Kommunal Friedhof in Zlotterie 1899-1904.
  4. Baza mieszkańców na Westpreussen.de, http://www.westpreussen.de/einwohner/index.php?m=search [dostęp: 15.01.2015]
  5. Deutsches Reichs Adressbuch. Die Ostgebiete, Berlin: Buch- und Tiefdruck Gesellschaft, 1941, s. 163. comp.jpg
  6. H. Gertz, Fünf Dörfer im Kreis Thorn. Eine kleine Chronik. Drewenzwinkel, Neudorf, Schillno, Zlotterie, Grabowitz, Kompanie, Burghaslach: Selbstverlag 1995.
  7. S.Giziński, Złotoria w historii i legendzie. Rypin: Verbum, 1999.
  8. A. Harnoch, Chronik und Statistik der evangelischen Kirchen in den Provinzen Ost- und Westpreussen. Neidenburg, 1890, s. 550-551. comp.jpg
  9. R. Heling, Die Evangelischen Kirchengemeinden in Ostpreussen und Westpreussen in den Pfarr-Almanachen von 1912 und 1913. Hamburg: Selbstverlag des Vereins, 2000, s. 95.
  10. Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1928, s. 1247. comp.jpg
  11. H. Maercker, Geschichte der ländlichen Ortschaften und der drei kleineren Städte des Kreises Thorn in seiner früheren Ausdehnung vor der Abzweigung des Kreises Briesen i. J. 1888. Danzig, 1900, s. 610-613. comp.jpg
  12. Plan Odnowy Miejscowości Złotoria, 2008. comp.jpg
  13. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych T. 11, Województwo Pomorskie. Warszawa: GUS, 1926, s. 58. comp.jpg
  14. O. Steinmann, Der Kreis Thorn. Statistische Beschreibung. Thorn 1866, s. 291. comp.jpg
  15. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Lubicz. Część A: Uwarunowania zagospodarowania przestrzenego, Warszawa, 2011, s. 75-78. [dostęp: 15.01.2015] comp.jpg
  16. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski i in., Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa, 1880-1902, t. XIV, s. 644-645. comp.jpg
  17. M. Wiśniewski, Cmentarz, czyli składowisko, blog "Kamień na kamieniu", wpis z 11.01.2015 r., https://kamiennakamieniu.wordpress.com/2015/01/11/cmentarz-czyli-skladowisko/ [dostęp: 15.01.2015]
  18. M. Wiśniewski, Składowisko zniknęło. Budki zostały, blog "Kamień na kamieniu", wpis z 25.01.2015 r., https://kamiennakamieniu.wordpress.com/2015/01/25/skladowisko-zniknelo-budki-zostaly/ [dostęp: 25.01.2015]

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 License